Saung Lisung
Kenging Dadan Sutisna
Tonggoheun imah, kahalangan ku dua suhunan aya saung lisung. Henteu ari gedé mah, da tempatna ogé sasuhunan jeung kandang domba. Gigireunana imah Nini Ésih, nu boga saung lisung. Isuk-isuk atawa pasosoré, saung lisung téh sok ramé baé. Sora awéwé patingcikikik pabaur jeung sora halu diadu jeung lisung.
Kuring kakara kelas 2 SD, basa sok maturan Ema di saung lisung téh. Ema ngélék boboko nu geus dieusian bangsal atawa paré geugeusan, kuring ditiung ku nyiru. Terus nagog deukeut tatapakan, bari ngamandoran nu keur ngulangkeun halu. Mun bangsal geus lembut, bagéan kuring anu ngerukna tina jubleg. Sok kana nyiru. Ku Ema terus ditapikeun, sérahna dipilihan, ditutu deui. Mun aya hayam nu macokan béas, bagéan kuring nu ngabuburakna téh.
”Kadé hayam aing tong dibuburak!” Nini Ésih nyelengkeung ti dapur.
Ari nu ngadon nutu di dinya, lolobana mah parawan, titahan kolotna. Maké kabaya, disamping jangkung, ditiung ku karémbong. Nya kitu, sok kadéngé ngobrolkeun beubeureuh, bari patingirihil jeung pada baturna. Ari bahan wangkongan nu geus rimbitan, kaasup Ema kuring euweuh deui iwal ti salaki; pangedulanana, kadaékna, nepi ka wangkongan nu cawokah. Tapi henteu ngobrol wungkul kétang. Séjén waktu mah sok aya ogé nu paséa. Silih awuran ku béas, ngan henteu wé nepi ka silih teunggeul ku halu mah. Barudak awéwé anu mindeng paséa téh. Teu pira, ukur parebut jubleg. Mun geus kadéngé nu hog-hag kitu, Nini Ésih sok kaluar ti imah, tokroh-tokroh kundang iteuk.
”Na ari sia kalahka paraséa. Jubleg nu aing, lisung nu aing!” pokna, biwirna ngabulaéh pinuh ku luah. Geus kitu mah kakara empéh.
Can kaharti harita mah, naon sababna unggal aya nu nutu, barudak bujang sok ngariung di imah Nini Ésih. Meureun maturan Nini Ésih anu geus sakitu kakolotanana. Kungsi hiji mangsa mah unggah ka imah, hayang milu ngariung bari ménta kukurud gula kawung. Horéng bujang-bujang téh keur naroong tina sela-sela bilik. Noong naon deui, upama lain noong anu keur nutu.
”Ténjo euy, Si Idas anu pangeundeurna mah!”
“Beulah ditu atuh, déwék teu kabagéan liang bilik!”
Berebet kuring kaluar, ngabéjaan Ema yén di imah aya nu noong. Puguh atuh jadi guyur sa-saung lisung. Barudak bujang dibuburak. Barudak awéwé patingjarerit bari memener kabaya, bisi aya bagian awak anu henteu katutupan.
Nepi ka sababaraha taun mah, Téh Idas, anu upama nutu sok némbongkeun bitis dilandi Si Eundeur.
Saung lisung mimiti tiiseun, basa di lembur aya nu ngadegkeun héleran. Hají Undu nu bogana téh. Nu rék nutu ngabring ka héleran. Teu kudu hararésé, asal aya keur buruhna. Ema mah can kungsi ka héler, da sok nitah kuring. Di éta tempat kuring nyaksian mesin nu muih, sorana nu matak katorékan, jeung kekebulna nu ngabring ka langit. Euweuh nu galécok di dinya mah. Jalma-jalma bet ngadadak siga nu pireu. Rék bisa ngobrol kumaha, ari lain gogorowokan mah. Da puguh geteran mesin héler sakitu tarikna, matak eundeur saawak-awak.
Enya ari ngareunahna mah. Mun paré sakarung ditutu dina jubleg, biheung anggeus sapuluh poé. Ieu apan kari mahékeun, ditandéan deui geus jadi béas. Tapi galécokna nu keur nutu béda jeung di saung lisung.
Ayeuna saung lisung téh geus ka mana boa. Nini Ésih geus maot. Téh Idas geus boga budak dua. Tong boro nu ngadon nutu, dalah lisung jeung jublegna ogé geus tumpur. Saung lisung anu sakapeung mah sok dipaké paséa jeung ngomongkeun batur, ukur jadi kawaas nu biheung aya deui.
Ana dipikir deui, saha atuh anu rugi, lamun di lembur taya saung lisung? Nini Ésih, da tara nyéwakeun jubleg manéhna mah. Atoh wé meureun, euweuh nu ngagandéngan. Nu sok nutu, puguhing leuwih ngeunah, da ayeuna mah nutu téh teu kudu ngulangkeun halu. Kari ngagandong ka héleran. Sakarung bisa dipaké dahar satengah bulaneun. Moal tuksel kudu ka saung lisung, cara Ema baheula. Paling ogé bujang di lembur nu leungiteun téh, henteu bisa nénjo nu eundeur.
Maké jeung boga kacindekan, boa nginget-nginget barang nu euweuh mah ukur panineungan nu taya gunana. Saung lisung, anu nepi ka ayeuna namper kénéh dina ingetan kuring, apan lain barang nu matak tibelat jalma réa. Boa aya nu teu apaleun bungkeuleukanana ogé. Urang lembur, kiwari, kakara inget ka lisung téh upama aya acara tutunggulan di nu kariaan. Kitu ogé lain keur kapentingan nutu paré. Meureun saung lisung téh salah sahiji kotrétan kahirupan di lembur kuring mangsa bihari. Sabada kagunasika ku pajamanan, nya nungtutan leungit. Saha nu rék mileuleuheungkeunana, da puguh taya nu melang taya nu nineung. Dalah kolot kuring sorangan, anu baheula sok pulang anting ka saung lisung, tara kungsi nyaritakeun panineunganana.
Palebah maluruh nu kumaha ari lisung, loba ieuh bukuna. Dina buku pangajaran sakola nyampak, dina énsiklopédi ogé aya. Turta lamun téa mah urang hayang nyieun saung lisung, naon héséna. Bahan-bahanna loba, malah najan sina agréng ogé piraku teu bisa, asal aya waragadna.
Nya éta, keur sakuringeun mah, anu ngait baé téh suasana di saung lisungna. Sora nu ngelentrung, nu napikeun, nu ngebahkeun hayam, nu ngomongkeun salaki, nepi kanu paséana pisan Bet kaimpleng baé nu keur maké kabaya, ditiung ku karémbong. Nepi ka sakapeung mah teu engeuh, upama suasana saperti kitu téh geus jadi bagéan nu leungit. Tah, geuning, kadéngé deui kentrungna sora lisung!
Dijual Buku Antik dan Langka Sastra Sejarah Dll
Dijual Majalah Cetakan Lama
Dijual Buku Pelajaran Lawas
Saya JAY SETIAWAN
tinggal di kota Bandung. Selain iseng menulis di blog, juga menjual buku-buku bekas cetakan lama. Jika sahabat tertarik untuk memiliki buku-buku yang saya tawarkan, silahkan hubungi Call SMS WA : 0821 3029 2632. Trima kasih atas kunjungan dan attensinya.
tinggal di kota Bandung. Selain iseng menulis di blog, juga menjual buku-buku bekas cetakan lama. Jika sahabat tertarik untuk memiliki buku-buku yang saya tawarkan, silahkan hubungi Call SMS WA : 0821 3029 2632. Trima kasih atas kunjungan dan attensinya.
Posting Komentar